برخی متخصصان متاسفانه این باور غلط را دارند که فیزیوتراپی باعث بدتر شدن وضعیت بیمار میشود. به همین دلیل از ارجاع بیمار به فیزیوتراپی امتناع می‌کنند و با تجویز داروهای متعدد بدون توجه به روشهای درمان علتی بیماری، مدت زمان درد و درمان بیماری را طولانی‌تر می‌کنند.
در چنین شرایطی، بافت آسیب‌دیده ممکن است وارد فاز مزمن شود و سال‌ها فرد را از انجام فعالیت طبیعی محروم کند، در صورتی که یک فیزیوتراپیست می‌تواند بر اساس فاز بیماری (حاد، تحت حاد و مزمن) درمان بیماری را آغاز کند.
[irp posts=”7435″ name=”12 فایده مهم فیزیوتراپی | برررسی فواید فیزیوتراپی – حتما بخوانید”]
بیماری که شانه‌اش درد می‌کند، مدتی با درد کنار می‌آید و درد از بین می‌رود، اما بعد از دو سه ماه در کمال ناباوری مشاهده می‌کند که با وجود نداشتن درد، دستانش از یک حدی بالاتر نمی‌آید و امکان چرخاندن دست به پشت سر یا انجام کارهای روزمره را ندارد. این وضعیت یعنی بیماری از فاز حاد وارد مرحله مزمن شده است. بیمار درد و التهاب ندارد، اما بشدت با محدودیت حرکت مواجه است.
این مشکلی است که بسیاری از افراد بعد از عمل جراحی با آن مواجه هستند. تنها راهکاری که می‌تواند به این قبیل بیماران کمک کند، فیزیوتراپی است.
در مثالی دیگر، هنگام پیچ خوردگی پا که بین افراد میانسال و سالمند بسیار شایع است، عضو دچار ورم شدید، درد و محدودیت حرکتی میشود .
بیمار بعد از گذراندن یک دوره بی حرکتی بهبود نسبی پیدا می کند اما قسمت اصلی درمان که آماده کردن مفصل برای زندگی عادی و تحمل فشار های طبیعی است باقی می ماند. فیزیوتراپی با کاهش درد و ورم باقیمانده ، بازآموزی عضلات ضعیف شده و تمرین درمانی باعث برگشت فرد به زندگی و فعالیت های روزمره میشود.
فیزیوتراپیست دکتر مهدی شیروی رئیس بخش فیزیوتراپی بیمارستان نیکان